تاثیر سطوح مختلف بتائین جیره بر فاکتورهای رشد، بازماندگی، ترکیب شیمیایی بدن و مقاومت بچه ماهی قزل‌آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) در تحت تنش‌های محیطی

این تحقیق به مدت چهار هفته به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف بتائین جیره بر فاکتورهای رشد، بازماندگی، ترکیب شیمیایی بدن و مقاومت بچه ماهی قزل‌آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) در تحت تنش‌های محیطی انجام شد. این آزمایش در قالب چهار جیره با سطوح مختلف بتائین شامل صفر (C)، 4/0 درصد (4/0B)، 8/0 درصد (8/0 و 2/1 درصد (2/1B) بطور جداگانه در چهار تیمار و هر تیمار شامل سه تکرار انجام شد. در هر تکرار چهل عدد بچه ماهی با وزن متوسط 15/0±67/0 گرم ذخیره‌سازی و روزانه طی 5 وعده غذادهی شدند. میزان غذادهی روزانه 4 تا 5/4 درصد وزن بدن بود. بررسی فاکتورهای رشد و بازماندگی نشان داد که تیمار 4/0B0 نسبت به تیمار شاهد و 2/1B بطور معنی‌داری باعث افزایش درصد وزن بدن، PER، NPU، بازماندگی و بهبود FCR گردید. البته تیمار 4/0B بجز در مورد درصد افزایش وزن در دیگر موارد مذکور تفاوت معنی‌داری با تیمار 8/0B نداشت (05/0>P). مقدار پروتئین لاشه تیمار  B0.4از دو تیمار کنترل و 2/1B بطور معنی‌داری بیشتر بود اما با تیمار 8/0B تفاوت معنی‌داری نداشت. تفاوت معنی‌داری در مقدار چربی، خاکستر و ماده خشک لاشه، بین تیمارها مشاهده نشد (05/0>P). کلیه تیمارهای حاوی بتائین از نظر مقاومت در برابر pH  بالا و پایین (8/10 و 8/3) و مقاومت در برابر دمای بالا (24 درجه سانتیگراد) بطور معنی‌داری از تیمار کنترل بهتر بودند. همچنین تیمار 4/0B از لحاظ مقاومت در برابر شوری بالا (ppt 35) و تیمار 8/0B از لحاظ مقاومت در برابر کمبود اکسیژن (9 دقیقه خارج از آب) بطور معنی‌داری از تیمار شاهد بهتر بودند (05/0>P). آزمایش حاضر نشان داد که اضافه نمودن بتائین (در سطح 4/0 درصد) به جیره می‌تواند تاثیر مطلوبی بر فاکتورهای رشد، بازماندگی، ترکیب لاشه و مقاومت در برابر تنش‌های محیطی در ماهی قزل‌آلای رنگین کمان داشته باشد.